നമോവാകം

നഷ്ടവസന്തം വീണ്ടും
പൂക്കളാൽ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു..!
വിളിക്കാതെ വന്നുകയറിയ
ഇഷ്ടസൌഹൃദങ്ങളുടെ
ആകസ്മികതയിൽ,
എന്നോ മണ്ണടിഞ്ഞ
ഓർമ്മകളുടെ
വരണ്ടുണങ്ങിയ
വിത്തുകൾ
ഉണർന്നുയിരെടുത്തു
ദലമുകുളിതയാവുന്നു..!
ആരുടെ മാന്ത്രിക വിരലുകളാണ്
ഈ മുറിഞ്ഞുപോയ തന്തികളെ
മാസ്മരികവശ്യതയോടെ
വീണ്ടും മീട്ടിയത്..?
നരച്ചുമരിച്ച സൂര്യനും
വിളറിവിറയ്ക്കുന്നൊരമ്പിളിയും
വഴിയറിയാതെ കറങ്ങുന്ന
മൂവന്തിമുക്കിലൊരുജ്ജ്വല
നവതാരകം..!
കിഴക്കുനിന്നെത്തിയ
സിദ്ധരെപ്പോലെ
വീണ്ടുമൊരു പ്രതീക്ഷയുടെ
യൌവനം സ്വപ്നം കാണാൻ
അറിയാതെയെന്കിലും
അവസരം തന്നവനു നന്ദി..
സ്നേഹം മാത്രമാണ്
സ്വർഗ്ഗമെന്നറിയിച്ച
സതീർത്ഥ്യരേ
നമോവാകം.

വന്ധ്യമേഘങ്ങൾ

വന്ധ്യമേഘങ്ങളേ നിങ്ങളീ ഭൂമിയിൽ
സാന്ദ്രസംഗീതം പൊഴിക്കുന്നതെന്നിനി..?

എണ്ണയിൽമുങ്ങിയീ ആതപക്കിണ്ണത്തിൽ
തന്നുടൽ വേവുന്നു നന്മയും മക്കളും
ഉള്ളകം കത്തുന്ന കാറ്റിന്റെ മർമ്മരം
വെണ്ണിലാപ്പൊയ്കതൻ ദണ്ണമായ് മാറിയോ..?

വന്ധ്യമേഘങ്ങളേ നിങ്ങളീ ഭൂമിയിൽ
സാന്ദ്രസംഗീതം പൊഴിക്കുന്നതെന്നിനി..?

കുഞ്ഞിളം മാങ്ങയും കണ്ണിലൊഴുക്കിയും
പുല്ലുമേയുന്നൊരാ കന്നുകിടാക്കളും
ഇന്നുവെളുപ്പിനു കണ്ട കിനാവിലെ
കണ്ണാരം പൊത്തിക്കളിക്കുന്ന തോഴിയും

അമ്മതൻ മാറിലെയമ്മിഞ്ഞച്ചേലുള്ള
കുന്നിന്നകക്കാമ്പു മണ്ണു കവർന്നിട്ടു
കണ്ണുകാണാതെയിരമ്പിപ്പറക്കുന്ന
വണ്ടിയിടിച്ചിട്ടു പാടേയുടഞ്ഞുപോയ്!

വന്ധ്യമേഘങ്ങളേ നിങ്ങളീ ഭൂമിയിൽ
സാന്ദ്രസംഗീതം പൊഴിക്കുന്നതെന്നിനി..?